Genoeg
10-06-2023
Ik merk dat ik op een punt in mijn leven ben beland waarin ik tot de conclusie kom dat het op meerdere fronten ‘genoeg’ is.
Genoeg inspanningen geleverd om mensen te helpen. Genoeg mijn best gedaan om situaties te beïnvloeden en zo mogelijk te veranderen. Genoeg voor wereldverbeteraar gestudeerd. Genoeg verontwaardiging en spotzucht jegens de robotisering van mens en maatschappij geventileerd.
Genoeg tegen de stroom in gezwommen. Genoeg verzet gepleegd tegen de cultureel gedicteerde waarheid. Genoeg rondjes om de kerk gelopen. Want daardoor loop ik in mijn eigen spoor en als ik dat lang blijf doen dan wordt het een greppel. Dat wil ik niet. Ik wil verder.
Of het nu de verinnerlijkte geboden van mijn jeugd waren of mijn perceptie van de wereld, ook ik raakte verstrikt in knellende patronen.
Het maakt niet uit. De tijd is rijp om beslissingen te nemen. Beter gezegd: om afscheid te nemen.
Van werk waarbij ik in herhaling val en dat niet meer genoeg inspireert; van mensen waarmee ik niet meer genoeg deel; van kleverige herinneringen die mij pijnlijk bezig houden. Dat is het moeilijkste, want ik weet niet goed hoe ik de naald van de plaat af kan krijgen.
Wat ik wèl weet is dat de tijd gekomen is om verder te gaan met het verkennen van nieuwe wegen. Ik hoop daarbij op een Indian summer: een najaar met prachtige, diepe kleuren en veel laag zonlicht dat over het land strijkt en betoverend door de bomen schijnt.
Wat mij bezig houdt is hoe ik dat besluit moet communiceren? Moet ik er überhaupt iets over zeggen? Er liggen nu al vragen die op antwoord wachten. Of fluistert mijn geweten dat in? Moet er op elke situatie of verandering een reactie zijn?
Ik oefen met actief niets doen. De moeilijkste les (Wu wei) uit de Yi Jing die er bestaat voor mij.
Het is tijd om de brede rivier over te steken...
Het is tijd voor vastheid en kracht.
Echtheid en waarheid.
Glans en licht.